dusiciel

dusiciel: dusiciel I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos V, lm M. -e, D. -i {{/stl_8}}{{stl_7}}'ten, kto morduje swoje ofiary, dusząc je' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}dusiciel II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mż III, lm D. -i, zwykle w lm {{/stl_8}}{{stl_7}}'wąż niejadowity, duszący swoje ofiary skrętami ciała; występuje w ok. 70 gatunkach (m.in. boa, pyton); żyje w lasach tropikalnych i subtropikalnych' {{/stl_7}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

dusiciel — m I, DB. a; lm M. e, D. i 1. lm B.=D. rzad. «ten, kto dusi, dławi kogo, co» 2. lm B.=M. zool. dusiciele «Boidae, rodzina węży niejadowitych, zabijających zdobycz przez duszenie jej splotami swego ciała, żyjących głównie w wilgotnych lasach… … Słownik języka polskiego
wąż — m II, DB. węża; lm M. węże, D. węży a. wężów 1. «gad lądowy z podrzędu o tej samej nazwie, drapieżny, jajorodny lub żyworodny, o silnie wydłużonym, beznogim ciele pokrytym łuskami; porusza się pełzając» Jadowity wąż. Wąż grzechotnik. Wąż dusiciel … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias